Druga Wojna Światowa w Polsce

cmentarz

Pierwsza Wojna Światowa doprowadziła do powstania dwóch radykalnych ruchów: faszyzmu i komunizmu. Zwieńczona Traktatem Wersalskim, miała być pierwszym i ostatnim konfliktem globalnym. Jednak konferencja pokojowa, na którą Rosja i Niemcy, nie zostały zaproszone, zakładała, że te dwa byłe mocarstwa pozostaną słabe. Na tym założeniu opierać się miał nowy porządek na Starym Kontynencie.

Nie podobało się to Niemcom, którzy już w latach dwudziestych zaczęli łamać postanowienia wersalskie. Potrzebowali jednak czasu, by wyprodukować nowe rodzaje broni, wychować nowe pokolenie żołnierzy i zebrać pieniądze niezbędne do prowadzenia wojny. Czas na drugą rundę przyszedł w 1939 roku, a Polska miała stać się areną dla początku najstraszniejszej wojny w historii.

23 sierpnia 1939 roku Niemcy i ZSRR podpisali pakt o nieagresji, który zawierał tajną klauzulę dotyczącą podziału Polski między te dwa mocarstwa.

Dzień przed wybuchem Drugiej Wojny Światowej Niemcy zorganizowali incydent w Gliwicach. Grupę niemieckich więźniów przebranych w polskie mundury zmuszono do ataku na niemiecką radiostację. Następnie zostali rozstrzelani i zidentyfikowani jako polscy napastnicy. Był to stworzony przez Niemców pretekst do ataku na Polskę.

1 września 1939 roku niemiecki pancernik Schleswig-Holestein przypłynął do Gdańska z przyjacielską wizytą. Nagle otworzył ogień do polskiej bazy przeładunku broni i amunicji na półwyspie Westerplatte. W tym samym czasie oddziały Wehrmachtu przekraczały granice Polski w wielu miejscach.

17 września Polska niespodziewanie została zaatakowana przez ZSRR, a rząd polski wraz z Edwardem Śmigłym-Rydzem udał się w kierunku Rumunii, gdzie wbrew zobowiązaniom sojuszniczym został internowany. Naczelny wódz Polskich Sił Zbrojnych zostawił Wojsko Polskie bez rozkazów. Już jedenaście dni później zakończono oblężenie Warszawy.

30 września Ignacy Mościcki zrezygnował z prezydentury, wyznaczając na swojego następcę Władysława Raczkiewicza. Ten zaś doprowadził do tego, że Władysław Sikorski został premierem i Naczelnym Wodzem, a na mocy umowy paryskiej otrzymał również część uprawnień prezydenckich, gromadząc w garści największą władzę w kraju.

Wiosną 1940 roku NKWD pod dowództwem Ławrientija Berii wymordowało w Katyniu ponad dwadzieścia tysięcy Polaków, w tym dziesięć tysięcy poszukiwanych przez Sikorskiego oficerów.

Niemcy zaczynają umieszczać polskich Żydów w zamkniętych gettach, gdzie panuje przeludnienie i głód, a także epidemie wszelkich chorób. Największe getto powstaje w Warszawie. Zgromadzono w nim prawie pół miliona polskich Żydów.

W Polsce zaczynają również działać niemieckie obozy koncentracyjne i obozy śmierci, w tym największy z nich – obóz w Auschwitz, w którym mordowani są Żydzi, a wśród więźniów znajdują się polscy więźniowie polityczni, homoseksualiści, przestępcy i Żydzi z całej Europy.

22 czerwca 1941 roku przez Polskę po raz kolejny przetaczają się wojska niemieckie. Tym razem atakują swojego byłego sojusznika, ZSRR, a fala przetaczająca się przez Polskę i jej kresy doprowadza do wielu pogromów na ludności żydowskiej oraz lwowskiej inteligencji.

W roku 1943 dochodzi do wielu tragedii, które wstrząsnęły Polakami. W kwietniu odkryto masowe groby oficerów polskich w Katyniu. Od 19 kwietnia do 16 maja trwa powstanie w getcie warszawskim, które zakończyło się tragicznie dla garstki ocalałych Żydów warszawskich. W lipcu na Gibraltarze ginie generał Sikorski, a w okresie wakacyjnym ukraińscy nacjonaliści i miejscowa ludność wybiła dziesiątki tysięcy Polaków na Wołyniu.

1 sierpnia 1944 wybucha powstanie warszawskie, które kończy się porażką po sześćdziesięciu trzech dniach. Warszawa, zgodnie z rozkazem Hitlera, została zrównana z ziemią. Zginęły setki tysięcy ludzi.

17 stycznia 1945 roku zdobyto ruiny Warszawy, a dziesięć dni później wyzwolono obóz w Auschwitz. 30 kwietnia Adolf Hitler popełnił samobójstwo, a 8 maja Niemcy skapitulowały. Polska po raz kolejny znalazła się we władaniu obcego mocarstwa. Stalin zainstalował komunistyczny rząd z Bolesławem Bierutem i zaczął się nowy rozdział polskiej historii.

4.8/5 - (ilość ocen: 6)

Anita Nowak

Moje imię to Anita, mam 27 lat. Pasjonuje mnie podróżowanie i staram się, aby piękno otaczającego nas świata było widoczne w przestrzeni internetowej. Zdaję sobie sprawę, że zdjęcia i słowa czasami nie są w stanie dokładnie ukazać rzeczywistości danego miejsca. Urodziłam się w okolicach Warszawy, studiowałam w Gdańsku, a obecnie mieszkam w Sopocie.