Czy Polska była kiedyś wielkim imperium na kontynencie?
Podpisana w 1569 roku Unia Lubelska zrównała szlachtę polską i litewską, nadając im takie same prawa. Porozumienie między Koroną Królestwa Polskiego a Wielkim Księstwem Litewskim dało początek państwu, które stało się jednym z najpotężniejszych mocarstw w Europie i przetrwało aż do rozbiorów kraju w osiemnastym wieku.
Rzeczpospolitą Obojgu narodów połączył wspólny sejm, herb, waluta, a przede wszystkim wspólna polityka zagraniczna i obronna. Z dnia na dzień te dwa podmioty zawiązały porozumienie na mocy, którego stały się prawdziwym mocarstwem. Zachowano odrębne języki oraz dotychczasowe prawa i przywileje obowiązujące w obu państwach, a Polacy nie mogli już nabywać dóbr na Litwie.
Rzeczpospolita Obojga Narodów obejmowała aż 800 000 kilometrów kwadratowych, na których żyło osiem milionów ludzi. Większość z nich stanowili Polacy i Litwini, ale było również sporo Żydów, Rosjan i Tatarów.
Terytorium nowego państwa dzielono na trzy części: wielkopolską z Mazowszem i Prusami Królewskimi, prowincję małopolską z Wołyniem i Ukrainą oraz Wielkie Księstwo Litewskie.
W siedemnastym wieku po rozejmie polsko – rosyjskim z lat 1619-1621 Rzeczpospolita Obojga Narodów zyskała kolejne terytoria, uzyskując rekordową wielkość 990 000 kilometrów kwadratowych.
Stolicą kraju był Kraków, a od siedemnastego wieku Warszawa. Oba miasta leżały na ważnych szlakach komunikacyjnych, a ich artyści i politycy wyznaczali trendy obowiązujące w całym kraju.
Unia Lubelska była wyjątkiem na skalę światową. Stanowiłąa bowiem nie tylko porozumienie między politykami, ale również wielkie braterstwo między jej obywatelami. Polska stanowiła wówczas barwny konglomerat różnych kultur, które się przenikały i nawzajem korzystały z własnych osiągnięć.
Eksperyment ten przetrwał w spokoju do osiemnastego wieku. W 1772 roku doszło do pierwszego rozbioru Polski. W 1793 odbył się drugi rozbiór kraju, a rok później wybuchło powstanie kościuszkowskie, zakończone klęską i trzecim rozbiorem w 1795 roku. Od tego momentu Rzeczpospolita przestała istnieć i nigdy już nie miała odrodzić się w tak potężnej formie, w jakiej była w szesnastym wieku. Stanisław August Poniatowski zmarł kilka lat po zlikwidowaniu Polski, a nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości miały odrodzić się dopiero dzięki Napoleonowi.